Gegeneraliseerde Angststoornis (GAS)
Iedereen ervaart weleens zorgen of angsten in een lichte vorm, te denken aan een moeder die zich zorgen maakt of haar kind wel veilig thuiskomt. Mensen zijn GAS zijn echter constant overbezorgd, piekeren veel en voelen zich continue gespannen en zenuwachtig. Bij GAS, ook wel de “piekerstoornis” genoemd, maken mensen zich (onterecht) erg veel zorgen. Van de Nederlandse bevolking krijg 8% er een keer mee te maken.
Heb ik een Gegenaraliseerde Angst Stoornis (GAS)
We piekeren allemaal weleens en dat kan ook nuttig zijn. Het kan je voorbereiden op een situatie waarin je moet presteren, zoals een sollicitatiegesprek. Wanneer je echter angst ervaart en piekert over allerlei mogelijke scenario’s die slecht aflopen, kan er sprake zijn van een gegeneraliseerde angststoornis (GAS): een GAS kenmerkt zich door overmatige angst en bezorgdheid gedurende tenminste zes maanden over veel verschillende dingen in het dagelijks leven. De zorgen kunnen opduiken zonder aanleiding en men heeft het gevoel de bezorgdheid moeilijk onder controle te krijgen. Symptomen van een GAS kunnen zijn:
- Snel vermoeid raken
- Rusteloosheid of een opgejaagd gevoel
- Moeite met concentreren of ergens niet op kunnen komen
- Prikkelbaarheid
- Spierspanning
- Slaapproblemen
Hoe kom ik van mijn gegeneraliseerde angststoornis (GAS) af?
Een GAS is goed te behandelen met cognitieve gedragstherapie (CGT) en/of met medicatie. Middels cognitieve gedragstherapie leer je je gedachten bij te stellen en minder te piekeren. Je behandelaar zal met je nagaan welke situaties angst bij je oproepen en de gedachten die daarmee gepaard gaan. Het is belangrijk dat je de situaties die angst uitlokken blijft opzoeken. Hierbij zul je de neiging voelen om die situaties juist te vermijden. Vermijding is de natuurlijke reactie op angst, en kan nuttig zijn bij reëel gevaar, zoals aangevallen worden door een beer) Maar, bij een angststoornis houdt vermijding ook de angst in stand. Daarom is het van belang om het patroon van vermijding te doorbreken en blootgesteld te worden aan de angst (= “exposure”). Goede begeleiding door jouw behandelaar is hierbij erg belangrijk.
